Merijne Hazenoot-Hoorn

Wat is goede zorg voor mensen met een chronische ziekte? Deze vraag houdt mij al een tijd lang bezig. Toen ik 12 was kwam ik erachter dat ik de chronische darmziekte coeliakie heb. Al jong werd ik geconfronteerd met het besef dat niets in het leven vanzelfsprekend is. Ik besefte dat ik geluk had in een omgeving op te groeien waar men deze diagnose stellen kon en waar er mogelijkheden en middelen zijn om hiermee om te gaan. Wat zou er zijn gebeurd als deze diagnose niet gesteld was, of als de omstandigheden anders waren? Ik reken mijzelf rijk, ondanks het feit dat ik het nog altijd lastig vind om ermee om te gaan. Dit motiveert mij om mij in te zetten voor goede zorg voor iedereen.  

Via studies in psychologie en sociale gezondheidswetenschappen, ben ik mij gaan verdiepen in het effect van onze sociale omgeving op onze fysieke en mentale gezondheid. Echter bleef de vraag ‘wat is goede zorg?’ aan mij knagen. Twee afstudeerscripties schreef ik over dit onderwerp, daarnaast volgende ik een premaster zorgethiek – waarin deze vraag het uitgangspunt was. Om meer te begrijpen van niet alleen de invloed van onze sociale omgeving op onze gezondheid, maar ook de invloed van het zorgsysteem op het kunnen bieden van goede zorg, heb ik een master zorgmanagement gevolgd.

Al deze perspectieven op goede zorg, combineer ik nu in trainingen die ik verzorg voor verpleegkundigen, via mijn eigen bedrijf. Hierin leg ik de nadruk op het aspect zingeving in relatie tot ziekte, zorg en welzijn. Daarnaast werk ik bij een adviesbureau wat zorginstellingen en het sociale domein adviseert over kwaliteit van zorg en processen die hierbij horen. Ook schrijf en lees ik veel over deze onderwerpen. 

In de cursussen die ik geef ligt veel nadruk op het vergroten en gebruiken van zelfreflectie in interactie met anderen. Het is belangrijk om te leren van dingen die je eigenlijk al wist – van je eigen ervaringen dus. Daarnaast is er veel aandacht voor het creëren van onderling begrip, door inzicht te krijgen in het perspectief van de ander. Zo leer je niet alleen van jezelf, maar juist ook van elkaar. Het vergemakkelijkt het voeren van gesprekken over gevoelige onderwerpen en vergroot de onderlinge openheid. Wanneer deze houding uit wordt gestraald naar de patiënt, voelt deze zich gehoord en gezien, wat het gevoel van algeheel welzijn bevorderd. 

In de lessen gebruik ik veel voorbeelden en stel ik veel vragen. Ik ga graag het gesprek aan over ervaringen en belevingen van de cursisten. Hierdoor ontstaat al snel een informeel-professionele sfeer. We spreken van mens tot mens.